Προγράμματα Σχολ.έτους 2012-2013

Blue Flower

Λεπτομέρειες: Κατηγορία: Προγράμματα Σχολ.έτους 2012-2013; Τελευταία ενημέρωση : 08 Ιουνίου 2021; Εμφανίσεις: 93

2012-2013

Πρόγραμμα Αγωγής Υγείας

ΑΓΩΓΗ ΥΓΕΙΑΣ ΔΔΕ Α΄ ΑΘΗΝΑΣ

Ημερομηνία: 13-2-2013

ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Σχολείο: 5^ο Γυμνάσιο Αθηνών

Τίτλος Προγράμματος: «Οι Βια-παλαιστές του 5^ου έρχονται !»

Πόσοι μαθητές/τριες συμμετέχουν στην ομάδα: 30 μαθητές όλων των τάξεων

Κάθε πότε συναντιέται η ομάδα: Κάθε Δευτέρα, 14:00 έως 16:00

Τι θέματα έχουν δουλευτεί με τους μαθητές/τριες μέχρι στιγμής

Προσέγγιση του φαινομένου
Πιθανές αιτίες εκδήλωσης.
Μορφές της βίας
Προφίλ θύματος ? θύτη - παρατηρητών
Χώροι εκδήλωσης του φαινομένου στο σχολείο
Αιτίες απόκρυψης ενός περιστατικού
Κανόνες της Ομάδας
Διαχείριση συναισθημάτων
Η βία στο Διαδίκτυο ? Πως αντιμετωπίζεται

Ποιες μεθόδους προσέγγισης του θέματος έχετε χρησιμοποιήσει ως τώρα; Ποιες κρίνετε ως τις πιο εποικοδομητικές. Ποιες δεν λειτούργησαν καλά;

Χωρισμός της Ομάδας σε υποομάδες με διάφορες μεθόδους ( μήνας γέννησης, εποχή γέννησης, αγαπημένα χρώματα, χρώματα με κλήρωση)
Θεατρικό παιχνίδι ? παγωμένες εικόνες ? εναλλαγή ρόλων
«Βάζω λεζάντες» σε κόμικ

Έχετε αξιοποιήσει εξωτερικούς συνεργάτες; Αν ναι ποιους.

Έχουν αξιοποιηθεί καταλλήλως οι γνώσεις που έχουν αποκτηθεί μέσα από σειρά συναντήσεων μας στο ΚΕΘΕΑ Εξαρχείων.

Έχουν γίνει από την ομάδα σας:

? εκπαιδευτικές επισκέψεις

? εκδρομές

? συμμετοχή σε συνέδρια, σεμινάρια

? άλλες δράσεις (περιγράψτε)

Αν απαντήσετε θετικά, σημειώσετε στην κάθε επιλογή τον τόπο και τον χρόνο

Συμμετοχή στο 2^ο Συνέδριο για την ασφαλή πλοήγηση στο Διαδίκτυο, στις 07-02-2013, στο ξενοδοχείο INTERCONTINENTAL ( Λεωφ. Συγγρού).
Στολισμός χριστουγεννιάτικου δέντρου της Ομάδας με υλικό ? συνθήματα
Κατασκευή πίνακα ανακοινώσεων σε εμφανή θέση στο χώρο του σχολείου με ανάρτηση σχετικών μηνυμάτων και αφισών από την Ομάδα.

Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζετε κατά την εκπόνηση του προγράμματος

Πολλές φορές οι συμμετέχοντες μαθητές δυσκολεύονται να παρακολουθήσουν το πρόγραμμα λόγω εξωσχολικών δραστηριοτήτων.

Τι χρειάζεστε για την αποτελεσματικότερη εκπόνηση του προγράμματος

υποστηρικτικό υλικό ΝΑΙ
εκπαίδευση στη θεματική ενότητα του προγράμματος
εκπαίδευση στις μεθόδους υλοποίησης προγραμμάτων αγωγής υγείας ΝΑΙ
συνάντηση ατομική για στήριξη στην εφαρμογή
ανταλλαγή με άλλους συναδέλφους
άλλο (περιγράψτε)

Η ομάδα εκπόνησης του προγράμματος:

1. Θωμά Δήμητρα 2. Λειψάκη Μαρία 3. Κωστομούδη Νίκη

4. Σοφράς Ανάργυρος

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΓΩΓΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

«ΜΙΛΑ ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ

ΔΕΝ ΕΙΣΑΙΜΟΝΟΣ »

Οι Βιαπαλαιστές Του 5ου

Συμμετέχοντες:

Συντονίστρια κ. Λειψάκη,

κ. Θωμά, κ. Κωστομούδη

Δημιουργίες των μαθητών

Άρον Χαφτάι

Το θυμό σου με βία μην το βγάζεις,

στο λέω έτσι για να μη νομίζεις

ότι έτσι με τρομάζει.

Θα περάσετε από πάνω μου όλοι;

Γιατί τόση βία; Είναι θυμός ή βίαιος ρατσισμός;

Προσπαθώ να αντέξω και θα τα καταφέρω,

Δεν θα αφήσω την ελπίδα να πεθάνει

Όχι βία στην βία του ρατσισμού

Κουιρίμιτ Μαρία-Ντολόρες

Όλοι ίσοι, όλοι μαζί

Γιατί τόση βία

Που κανείς δεν επιθυμεί;

Ο κόσμος ένας, η ζωή μια

Γιατί τόσος πόνος

Που δεν είναι μόνος

Δεν είναι πλάκα

Δεν είναι αστείο

Να γελάμε τόσο

Με αθώους μόνο

Όλοι λένε δεν είναι πλάκα

Όλοι λένε δεν είναι αστείο

Όλοι κάποτε υποφέρουν

Όλοι κάποτε κοροϊδεύουν

Γιατί το κάνουν άραγε

Γιατί χτυπάνε;

Αυτό είναι το ερώτημα

Μητσάκη Κωνσταντίνα

Η ΒΙΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ

Τι είναι βία αναρωτήθηκε ένα παιδί

Καθώς έπαιζε χαρούμενο

Στου σχολειό του την αυλή.....

Λέξεις , πόνος, δάκρυ, όροι

Είναι αυτό που με πληγώνει

Με σκοτώνει...

Μίσος , δύναμη εχθροί

Με κυνηγάνε καθημερινά και με χτυπάνε δυνατά

Σιωπή μοναξιά αδιαφορία

Τι να κάνω πια για να βγω από αυτή

ΤΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ;

Ένοχοι θύματα παρατηρητές

Πρόσωπα βουβά στόματα ΚΛΕΙΣΤΑ

Ήμουν θύμα μα σιωπούσα

Τον δικό μου πόνο τον κρατούσα

Δε μιλούσα μα ΣΙΩΠΟΥΣΑ

Δεν είχα φίλους....είχα εχθρούς

Να μιλήσω ή να σιωπήσω;

Από τον κόσμο αυτό να φύγω

Ή την ζωή μου πια ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΝΑ ΖΗΣΩ;

Μα δεν μπορώ να πω τι έχω...

Ντρέπομαι φοβάμαι τρέμω...

Θα με πούνε φοβητσιάρη, μαρτυριάρη

Και μετά δε βγάζεις άκρη.

Μα αν φύγω είναι σα να ήμουνα δειλός

ΜΑ ΕΙΜΑΙ ΔΥΝΑΤΟΣ

Θα σηκώσω το κεφάλι

Θα μιλήσω...Θα μιλήσω

Δε θα σβήσω τη ψυχή που αξίζει

ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΝΑ ΖΕΙ.

............................................................................................................

ΤΟΛΜΩ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ

Βγήκα νικητής από τους βομβαρδισμούς, βγήκα νικητής από την πείνα, τη δυστυχία.Πάλεψα μέσα από τα κύματα, νύχτες ολόκληρες βλέποντας ανθρώπους δίπλα μου να πεθαίνουν και να πνίγονται. Άντεξα, άντεξα, βρεγμένος, πεινασμένος, μέχρι να πατήσω στην Μαγευτική γη μαζί με τους γονείς μου. Το μόνο που έκανα ήταν να κοιτάζω τον ουρανό, να δω τον ήλιο και να πω ότι ήρθα στην Ελλάδα, στην Ελλάδα του φωτός, του πολιτισμού, της φιλοξενίας, της Ιστορίας, της μουσικής. Άφηνα πίσω μου μια πατρίδα αιματοβαμμένη , άφηνα δικούς μου ανθρώπους σκοτωμένους, βίωσα τη βία στη ζωή μου, στο μυαλό μου , στα είναι μου. Πίστευα όμως ότι τώρα ξεκίναγα μια καινούργια σελίδα . Πίστευα στην καινούργια πατρίδα, ήθελα να γίνω μέλος της, να μάθω πράγματα γι'αυτήν, να γνωρίσω φίλους. Κι όμως σιγά- σιγά βίωνα μια σκληρότητα. Το σχολείο για μένα η πρώτη αχτίδα φωτός. Το χρώμα το μελαψό κάποιους συμμαθητές μου, τους ξένιζε, τους ενοχλούσε. Οι δάσκαλοι με υποδέχτηκαν χωρίς διακρίσεις, χωρίς ερωτηματικά, βοηθώντας γρήγορα να ενσωματωθώ. Όμως στο διάλειμμα κάποια μάτια, ήταν πελώρια, γεμάτα κακία, κοροϊδευτικά. Ήταν μάτια παιδιών σαν και εμένα 14χρονών. Πως είναι δυνατόν; Τα παιδιά έχουν αγάπη, τα παιδιά στηρίζουν το ένα το άλλο , συγχωρούν δεν έχουν προκαταλήψεις. Έτσι ΠΙΣΤΕΥΑ. Έτσι ήθελα να πιστεύω. Κάθε μέρα τα μάτια κάποιων συμμαθητών έβγαζαν όλο και περισσότερες φωτιές. Μέσα στην αυλή δεν έλειπαν τα κοροϊδευτικά σχόλια, δεν έλειπαν οι τρικλοποδιές, τα φτυσίματα. Κι εγώ έσκυβα το κεφάλι γιατί άκουγα τους γονείς μου που μου έλεγαν ''μην προκαλείς, μη δίνεις δικαιώματα, κάνε το μάθημά σου'', ''μην απαντάς στις προκλήσεις''.Συνέχισε. Κι αυτό το συνέχισε έγινε μήνες ολόκληρους, ποδοπατώντας την ψυχή μου, ποδοπατώντας τα όνειρά μου. Κάθε μέρα και χειρότερα, απειλές, βρισίματα, ενοχοποιήσεις για όλα, στο θρανίο μόνος.''Πήγαινε στην χώρα σου , βρωμιάρη,μαυροτσούκαλο κι άλλα κι άλλα ''. Δεν είναι δυνατόν, δεν μπορεί να τα λένε παιδικά στόματα , δεν μπορεί να είναι αληθινό αυτό που ζω; Κι εδώ βία; Μέσα στο σχολείο ανάμεσα σε μαθητές 13-14 χρονών; Θέλω να σταματήσω το σχολείο, να φύγω, να φύγω γιατί άρχισα και πάλι να φοβάμαι. Φοβάμαι αυτά τα μάτια που με κοιτούν . Φοβάμαι όταν με σπρώχνουν και πέφτει το φαγητό μου κάτω, φοβάμαι όταν με στριμώχνουν στις γωνίες χτυπώντας κρυφά και δειλά το στομάχι μου και τα πόδια μου. Που να μιλήσω; Φοβάμαι. Οι γονείς μου συνεχίζουν ''κάνε υπομονή'' μην δίνεις δικαιώματα, ν'αντέχεις , εδώ είναι καλύτερα δεν έχουμε γυρισμό. Θέλω να τρέξω χωρίς σταματημό και να φτάσω στην θάλασσα, να κοιτάξω τον ουρανό, τον ήλιο, τα καράβια και να μπω σ'ένα καράβι να με ταξιδέψει σε μια πατρίδα που δεν θα έχει πόλεμο, πόνο, βία , σε μια πατρίδα που θα παίζω με τους συμμαθητές μου μπάλα, θα διαβάζουμε μαζί, θα τους μιλώ για την χώρα μου και θα μαθαίνουν για την δικιά τους. Φοβάμαι την επόμενη μέρα. Φοβάμαι τα μάτια τους. Τα λόγια τους .Γιατί δεν θέλω να πάω σχολείο , κάνω τον άρρωστο, κάποια άλλη μέρα γυρίζω γύρω-γύρω μέχρι να φτάσει το σχόλασμα. Δίνω παράταση στον αργό θάνατο της ψυχής μου. Ως πότε θα αντέξω; Φοβάμαι να κλάψω γιατί θα με πουν δειλό και θα με κοροϊδεύουν περισσότερο. Φοβάμαι να φωνάξω γιατί θα μου ρίξουν ενοχές ότι είμαι σκληρός. Αποφάσισα! Ναι αποφάσισα θα μιλήσω! Θα πω ποιος είμαι , από πού ήρθα και ζητάω βοήθεια να περάσω τη ζωή μου στο σχολείο όμορφα, να μάθω λίγα γράμματα να κάνω τη ζωή μου καλύτερη. Αποφάσισα να μιλήσω στους καθηγητές μου, στους γονείς μου , να πάρω τον λόγο στην τάξη μου και να εξηγήσω ότι εμείς τα παιδιά δεν πρέπει να είμαστε βίαιοι, ότι πρέπει να αποδεχόμαστε ο ένας τον άλλο για να πάμε μπροστά!

Πήρα θάρρος και μίλησα , είδα ότι δεν ήμουν μόνος, πολλοί μου συμπαραστάθηκαν, πολλοί με βοήθησαν. Κατάλαβα ότι δεν είμαι δειλός ότι αυτή η καινούργια πατρίδα, έχει μεγάλη καρδιά , μεγάλη ιστορία, καλοί άνθρωποι κι αν κάποια παιδιά φέρονται σκληρά ίσως να μην ξέρουν ίσως να μην τους έχει εξηγήσει κανείς τι σημαίνει βία, πόλεμος, πείνα, ανάγκη για επιβίωση..

ΘΑ τα καταφέρουμε μόνο όταν μιλάμε

Θα τα καταφέρουμε

Όταν είμαστε ενωμένοι

Διώξε τον φόβο για να ζήσεις όμορφα

''ΤΩΡΑ ΜΠΟΡΕΙΣ''

Πρόγραμμα Ανταποδοτικής Ανακύκλωσης

Απαραίτητη κρίθηκε η συμμετοχή του 5ου Γυμνασίου Αθηνών στο διαγωνισμό Ανταποδοτικής Ανακύκλωσης που πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας και του Δήμου Αθηναίων. Το σχολείο μας κέρδισε το δεύτερο βραβείο και οι μαθητές γύρισαν από την τελετή της απονομής πάνω σε...... ένα ποδήλατο ο καθένας.

Η περηφάνεια και η χαρά των μαθητών καθρεφτιζόταν στα πρόσωπά τους αφού οι κόποι τους να ανακυκλώνουν όλο το χρόνο όχι απλά δεν πήγαν χαμένοι αλλά τους χάρισαν και... όχημα.