- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Ήξερες ότι ...
- Εμφανίσεις: 2540
Προς όλους τους αντιεμβολιαστές? Εδώ θα βρείτε λίγη Επιστήμη
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Ήξερες ότι ...
- Εμφανίσεις: 226
Πολύ πιθανόν να έχετε αναρωτηθεί κάποια στιγμή στη ζωή σας
για ποιο λόγο το νερό της θάλασσας είναι μπλε, γαλάζιο
ή ακόμη και πράσινο ενώ για παράδειγμα αν το βάλετε σε
ένα μπουκάλι θα είναι διάφανο. Τι καθορίζει όμως το χρώμα
της θάλασσας και το βλέπουμε έτσι;
Είναι πράγματι μπλε; Ο βασικός παράγοντας που επηρεάζει
το χρώμα που βλέπουμε είναι ο ήλιος.
Σύμφωνα με τους ειδικούς τα σωματίδια του νερού απορροφούν
τα κόκκινα, πράσινα, πορτοκαλί και κίτρινα μήκη κύματος του
φωτός του ήλιου, ενώ ουσιαστικά αποβάλλουν ή αλλιώς
αντανακλούν τα μπλε, δίνοντας έτσι το συγκεκριμένο χρώμα
στην θάλασσα αφού αυτά που βλέπουμε είναι όσα δεν απορροφώνται.
Σε μεγαλύτερα βάθη η θάλασσα είναι πιο σκουρόχρωμη
ενώ προς την στεριά πιο ανοιχτόχρωμη. Αυτό συμβαίνει γιατί
στα σημεία που το νερό δεν είναι πολύ βαθύ, τα απορροφήσιμα
χρώματα του φωτός δεν απορροφούνται το ίδιο εύκολα και έτσι
τα μπλε μήκη κύματος δεν έχουν την ίδια ισχύ.
Το νερό στα πιο ρηχά νερά ουσιαστικά λαμβάνει ένα χρώμα που
είναι κοντά στο λευκό με μια έφεση προς το μπλε, δηλαδή αυτό
που βλέπουμε γαλάζιο ή ανοιχτό μπλε. Πολλές θάλασσες έχουν
ένα χρώμα πράσινο και πιο σπάνια σε ιδιαίτερες θάλασσες του
πλανήτη ένα χρώμα κοκκινωπό. Αυτό συμβαίνει συνήθως λόγω
των συστατικών του νερού και της υποθαλλάσιας πανίδας.
Διάφορα είδη πράσινων φυκιών σε μεγάλες ποσότητες ή
αντίστοιχα κόκκινα και καφέ φύκια αλλάζουν το χρώμα της
θάλασσας όπως το βλέπουμε. Αν τώρα απορείτε γιατί δεν
βλέπουμε μπλε και ένα ποτήρι με νερό αυτό συμβαίνει γιατί
το ποτήρι ή ακόμα και το μπουκάλι περιέχει μια πολύ μικρή
ποσότητα νερού για να μπορέσουμε να καταλάβουμε τη διαφορά.
Σε μεγαλύτερες εκτάσεις όπως για παράδειγμα σε μια
πισίνα με λευκά πλακάκια θα δούμε ότι το χρώμα αρχίζει και
γίνεται -δηλαδή το βλέπουμε- πιο γαλάζιο.
Πηγή: NASA
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Ήξερες ότι ...
- Εμφανίσεις: 259
Η ιστορία του χαρταετού
Στην αρχαιότητα, 4ο αιώνα π.Χ., ο μαθηματικός και αρχιμηχανικός Αρχύτας (440-360 π.Χ.), από τον Τάραντα της Νότιας Ιταλίας, καλός φίλος του Πλάτωνα και οπαδός του Πυθαγόρα, χρησιμοποίησε στην αεροδυναμική του τον χαρταετό και λέγεται ότι ήταν ο εφευρέτης του.
Ο Αρχύτας θεωρείται ο τελευταίος αλλά και ο σημαντικότερος των Πυθαγορείων. Κείμενα του Αρχύτα λένε ότι μελέτησε και ο Γαλιλαίος.
Ο χαρταετός φαίνεται να άνοιξε για πρώτη φορά τα πολύχρωμα εύθραυστα φτερά του περίπου στα 1000 π. Χ., και έκτοτε δεν έπαψε να χρωματίζει με του ξεχωριστό τρόπο τον ουράνιο θόλο, από την Ανατολή έως τη Δύση. Από την Κίνα, φτιαγμένος από μετάξι και μπαμπού, με τη μορφή του δράκου που ήταν ιερό, θεϊκό σύμβολο, αντικείμενο θαυμασμού και λατρείας για τον λαό, πέταξε μακριά.
Πέταξε στην Κορέα κι από εκεί στην Ινδονησία και τη Μαλαισία, για να φτάσει στην Ιαπωνία, όπου εμπλουτίστηκε με περισσότερο έντονα χρώματα και πήρε τη μορφή των αυστηρών Σαμουράι. Στη Βόρεια Ινδία, εδώ και χιλιάδες χρόνια, οι αιθέριοι χορευτές υποδέχονται την άνοιξη, σε γιορτές που έχουν τις ρίζες τους στην ινδουιστική μυθολογία.
Τον 4ο π.Χ. αι., στην αρχαία Ελλάδα, σύμφωνα με τις πηγές, ο αρχιμηχανικός Αρχύτας του Τάραντος χρησιμοποίησε στην αεροδυναμική του τον αϊτό.
Παλαιότερη αναφορά θα μπορούσε να θεωρηθεί η απεικόνιση σε Ελληνικό αγγείο της κλασικής περιόδου μιας κόρης που κρατά στα χέρια της λευκή σαΐτα δεμένη με νήμα, ένα είδος αϊτού δηλαδή, και την οποία ετοιμάζεται να πετάξει.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι η χρήση του χαρτιού δεν ήταν ακόμη γνωστή, εικάζουμε ότι τα χρόνια εκείνα, τα όποια πειράματα ή παιχνίδια με αϊτούς θα πρέπει να τα έκαναν με πανί, αντίστοιχο με αυτό που χρησιμοποιούσαν στα πλοία έως και τα μεσαιωνικά χρόνια.
Πολύ αργότερα, ο Μάρκο Πόλο, γυρίζοντας από τα ταξίδια του, φέρνει το χαρταετό στη Μεσαιωνική Ευρώπη.
O χαρακτήρας του εξαγνισμού, τον οποίο πολλοί απέδιδαν στο πέταγμα του χαρταετού, με τον καιρό γίνεται απολαυστικό παιχνίδι, επιστημονική έμπνευση και πηγή μιας διαρκούς ικανοποίησης του ανθρώπου για την υποταγή της ύλης στα πιο ευφάνταστα και τολμηρά του όνειρα.
Ο χαρταετός, στη μακραίωνη ιστορία του, χρησιμοποιήθηκε ποικιλοτρόπως: για τη μέτρηση της Θερμοκρασίας και της ταχύτητας των ανέμων, για μελέτες της ατμόσφαιρας και του ηλεκτρισμού, αλλά ακόμα και για αεροφωτογραφίσεις. Έσωσε ναυαγούς, έστειλε στρατιωτικά σήματα, κίνησε κάρα, ακόμα και αυτοκίνητα.
Στην ιστορική διαδρομή του αγαπημένου χαρταετού, συνέβησαν πολλά και διάφορα:
• Το 1749 ο Σκωτσέζος μετεωρολόγος Alexander χρησιμοποίησε ,χαρταετούς με θερμόμετρα προκειμένου να καταγράψει και να μελετήσει τις θερμοκρασιακές μεταβολές σε μεγάλο υψόμετρο.
• Το 1752 ο Βενιαμίν Φραγκλίνος εκτέλεσε το διάσημο πείραμα με τον χαρταετό, προκειμένου να αποδείξει ότι οι αστραπές δεν είναι τίποτα άλλο παρά στατικός ηλεκτρισμός.
Τα χρόνια 1799-1809, ο σερ George Cayley άρχισε να πειραματίζεται με τους χαρταετούς, προκειμένου να κατασκευάσει μια μηχανή που να έχει τη δυνατότητα να μεταφέρει ανθρώπους στον αέρα. Και τα κατάφερε! Το 1853 πέτυχε να πετάξει το πρώτο ανεμοπλάνο, που μπόρεσε να σηκώσει το βάρος ενός ατόμου για σαράντα ολόκληρα δευτερόλεπτα.
• Το 1833 ένας Βρετανός, αυτή τη φορά, μετεωρολόγος, χρησιμοποίησε τους χαρταετούς για να ανυψώνει ανεμόμετρα, ώστε να καταγράφει και να μελετά τις ταχύτητες των ανέμων στα διάφορα υψόμετρα.
• Το 1887 ο Ε. Β. Archibald τράβηξε τις πρώτες αεροφωτογραφίες χρησιμοποιώντας χαρταετούς
Ιστορίες για χαρταετούς…
– Κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Χαν, ένας στρατηγός χρησιμοποίησε έναν χαρταετό μ’ έναν ιδιαίτερα έξυπνο και ενδιαφέροντα τρόπο. Προκειμένου να καταλάβει με τον στρατό του ένα παλάτι, έπρεπε να σκάψει ένα υπόγειο τούνελ. Μη γνωρίζοντας, όμως, το μήκος που θα έπρεπε να έχει το τούνελ, πέταξε τον χαρταετό έως πάνω από το παλάτι, κρατώντας την άκρη του νήματος στο σημείο απ όπου Θα ξεκινούσε το τούνελ, και έτσι έκανε τους απαραίτητους σχετικούς υπολογισμούς.
-Παλαιότερα, στην Κίνα, στην Κορέα και στην Ιαπωνία, πίστευαν ότι οι χαρταετοί είχαν τη δυνατότητα να διώχνουν τα κακά πνεύματα, γι’ αυτό και το πέταγμά τους, ακόμη και σήμερα, προϋποθέτει ολόκληρη τελετουργία. Σύμφωνα με κάποια παράδοση μάλιστα, μια νύχτα ένας Ιάπωνας στρατηγός πέταξε πάνω από το στρατόπεδο των εχθρών του έναν χαρταετό γεμάτο κουδούνια, με αποτέλεσμα οι εχθροί να νομίσουν ότι τους επιτέθηκαν τα κακά πνεύματα και να το βάλουν στα πόδια.
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Ήξερες ότι ...
- Εμφανίσεις: 257
Γιατί άλλες φλόγες είναι μπλε και άλλες κίτρινες;
Αν σας ενδιαφέρει σε τι οφείλονται οι χρωματικές διαφορές στις φλόγες –ή αν σας ρωτήσει κάτι σχετικό το παιδί σας στην Ανάσταση- τότε θα σας φανεί σίγουρα χρήσιμη η απάντηση του κ. Βασίλη Καράβολα, θεωρητικού φυσικού στερεάς κατάστασης. Η διαφορά στο χρώμα σχετίζεται, πρώτον, με τη διαφορά θερμοκρασίας, δεύτερον με τα υπολείμματα της καύσης και τρίτον, με αυτό καθαυτό το υλικό που καίγεται. Οι υψηλότερες θερμοκρασίες παράγουν μπλε φλόγες ενώ οι σχετικά χαμηλότερες, παράγουν κίτρινες και κόκκινες. Τα χρώματα που εμφανίζονται με την μείωση της θερμοκρασίας είναι με τη σειρά: μωβ, μπλε, πράσινο, κίτρινο, πορτοκαλί, κόκκινο και τελικά υπέρυθρο -που είναι αόρατο. Μπλε φλόγες παράγονται και στην τέλεια καύση, ενώ στην ατελή παράγονται κόκκινες και κίτρινες. Το υγραέριο για παράδειγμα κάνει τέλεια καύση και η φλόγα του είναι μπλε. Το ξύλο στο τζάκι και το κερί καίγονται ατελώς, αφήνουν υπόλειμμα άνθρακα ή κάπνα και παράγουν κίτρινες φλόγες. Τέλος, κάποια υλικά όταν καίγονται, εκπέμπουν σε συγκεκριμένες συχνότητες του φάσματος. Το φλεγόμενο νάτριο για παράδειγμα εκπέμπει μόνον στη συχνότητα του κίτρινου.
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Ήξερες ότι ...
- Εμφανίσεις: 632
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ;
Τι είναι η ΑΠΟΚΡΙΑ ή ΑΠΟΚΡΕΩ;
Απόκρεω ή αποκριά, χαρακτηρίζεται η περίοδος των τριών εβδομάδων πριν από την Καθαρά Δευτέρα, κατά την οποία επικρατεί το έθιμο του μασκαρέματος. «Αποκρεά» σημαίνει την αποχή από το κρέας (από-κρεώ).
Συνώνυμη της λέξης Αποκριά είναι και η λέξη Καρναβάλι (Carnival) που προέρχεται από το λατινικό carnem levare (αποχή από το κρέας).
Οι ρίζες των εκδηλώσεων αυτών βρίσκονται στην αρχαία Ελλάδα, στη Διονυσιακή λατρεία. Ο Διόνυσος, κατά το δωδεκάθεο, ήταν ο θεός της γονιμότητας και οι αρχαίοι `Ελληνες τον τιμούσαν με μεγάλους εορτασμούς, τα Διονύσια. Κατά τους εορτασμούς αυτούς, στην αρχαία Αθήνα, γινόταν παρέλαση άρματος που ξεκινούσε από τη θάλασσα (συμβόλιζε τον ερχομό της Άνοιξης ).
Οι επιβαίνωντες στο άρμα – άμαξα, περιφερόμενοι τους δρόμους χυδαιολογούσαν κατά του παρευρισκομένου πλήθους (εξού και η έκφραση » άκουσε τα εξ’ αμάξης»). Το άρμα ακολουθούσαν χορευτές και τραγουδιστές μεταμφιεσμένοι με προσωπίδες που τραγουδούσαν σατυρικά (μυλλομένα) τραγούδια. Οι εορτασμοί αυτοί, πέρασαν από πολιτισμό σε πολιτισμό δεχόμενοι επιρροές από διάφορες κουλτούρες και ιστορικά γεγονότα.
Με την επικράτηση του χριστιανισμού, στοιχεία της αρχαιοελληνικής λατρείας συνδυάστηκαν στη συνείδηση και τις παραδόσεις του λαού με την περίοδο πριν από τη Σαρακοστή. Από το 19ο αι. μέχρι σήμερα το καρναβάλι ξεκινά κάθε χρόνο την Κυριακή του Τελώνη και Φαρισαίου και λήγει την Κυριακή της Τυροφάγου.
Παλιότερα, παρέες μεταμφιεσμένων (πελλόμασκες) κυκλοφορούσαν στους δρόμους και γύριζαν τα βράδια στις γειτονιές τραγουδώντας άσεμνα και σκωπτικά τραγούδια. Αυτού του είδους, όμως, οι καρναβαλικές εκδηλώσεις χάθηκαν σε μικρό ή μεγάλο βαθμό με το πέρασμα του χρόνου για να επικρατήσουν οργανωμένες από τις τοπικές κοινωνίες και τυποποιημένες εορταστικές εκδηλώσεις με αποκριάτικες στολές και άρματα.
Οι Απόκριες αποτελούν ουσιαστικά μια περίοδο εκτόνωσης , πριν αρχίσει η Σαρακοστή, την Καθαρά Δευτέρα. Με τη νηστεία της Σαρακοστής οι πιστοί προετοιμάζονται ψυχικά και σωματικά για να παρακολουθήσουν τα Θεία Πάθη κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα.
Τι είναι το Τριώδιο;
Με τον ευρύτερο όρο Αποκριά, ονομάζουμε τη χρονική περίοδο τριών εβδομάδων πριν από τη Μεγάλη Σαρακοστή, το γνωστό μας τριώδιο.
Οι τρεις Κυριακές που κλείνουν την κάθε εβδομάδα του τριωδίου είναι:
- η Κυριακή του Ασώτου,
- η Κυριακή της Απόκρεω (μικρή αποκριά) και
- η Κυριακή της Τυροφάγου (Μεγάλη Αποκριά).
Η περίοδος του Τριωδίου καλύπτει:
α. Τις τρεις εβδομάδες πριν από τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή (22 ημέρες).
β. Τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή (40 ημέρες, από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι την Παρασκευή πριν από το Σάββατο του Λαζάρου).
γ. Τις δυο ήμερες Σάββατο του Λαζάρου και Κυριακή των Βαΐων (συνδετικές ήμερες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής με τη Μεγ. Εβδομάδα).
δ. Τη Μεγάλη Εβδομάδα (6 ημέρες).
Τσικνοπέμπτη – Η αρχή του καρναβαλιού
Οι τρεις εβδομάδες πριν την αρχή της Σαρακοστής ονομάζονται Προφωνή, Κρεατινή και της Τυροφάγου.
Στο μέσο της Κρεατινής (της 2ης) εβδομάδας βρίσκεται η Τσικνοπέμπτη, κατά την οποία παραδοσιακά καταναλώνεται μεγάλη ποσότητα κρέατος, εν είδει προετοιμασίας για τη νηστεία της Σαρακοστής. Για την ορθόδοξη παράδοση, οι νηστείες της Τετάρτης και της Παρασκευής είναι σημαντικές, οπότε η Πέμπτη θεωρούνταν η καταλληλότερη μέρα για κραιπάλες.
Η Τσικνοπέμπτη θεωρείται η αρχή της αποκριάς – είσοδος του βασιλιά καρνάβαλου – έναρξη των αποκριάτικων εκδηλώσεων.
Το όνομα «Τσικνοπέμπτη» προέκυψε γιατί την ημέρα αυτή (Πέμπτη) το δείπνο αποτελείται από κρέας ψημένο στα κάρβουνα, το οποίο πρέπει να έχει πάντα λίγο λίπος ώστε κατά το ψήσιμο να βγάλει την απαραίτητη «τσίκνα».
Ακόμα και οι πιο φτωχοί άνθρωποι κάθε περιοχής, πρέπει να ψήσουν κρέας ώστε να μυρίσει το σπίτι τους και όλοι να ξέρουν ότι γιορτάζουν!
Γιατί φοράμε μάσκες ;
Μαζί με την Τσικνοπέμπτη έχει καθιερωθεί πλέον και η ειδωλολατρική παράδοση του μασκαρέματος που υποτίθεται ότι διώχνει τα κακά πνεύματα του χειμώνα και βοηθάει έτσι στην εξασφάλιση μιας επιτυχημένης σοδειάς.
- Βρίσκεστε εδώ:
-
Αρχική
-
1η Μαρτίου: " Μάρτης ή Μαρτιά"
- Ήξερες ότι ...
